232
= 1
= 3
= 2
razem 132
Funkcja ta służy do sprawdzenia ilości kodów przystosowanych do wyjścia nr 1
1. Wpisać haszłożone programowania.
2. Potwierdzić haszłożone przyciskiem .
3. Wpisać “”, aby zaznaczyć czynność.
4. Potwierdzić przyciskiem .
Po tych czynnościach usłyszymy następujące tony akustyczne:
3 tony = 1 setka (to znaczy, że jedna sekwencja 3 tonów odpowiada 100 kodom),
2 tony = 1 dziesiątka (to znaczy, że trzy sekwencje 2 tonów odpowiadają 30 kodom),
1 ton = 1 jednostka (to znaczy, że dwie sekwencje 1 tonu odpowiadają 2 kodom),
Zero wyrażone jest w 10 sekwencjach tonów.
Uwaga: funkcja ta oblicza ilość kodów przystosowanych tylko dla wyjścia nr 1, dlatego też, aby sprawdzić ile kodów może uaktywnić wyjście nr
1 należy zsumować kody przystosowane do obydwóch wyjść . Patrz tabela C12.
Tabela “C10” Obliczanie ilości kodów przystosowanych do wyjścia (Przekaźnik 1) Przykład
Funkcja ta służy do sprawdzenia ilości kodów przystosowanych do wyjścia nr 2.
1. Wpisać haszłożone programowania.
2. Potwierdzić haszłożone przyciskiem .
3. Wpisać “”, aby zaznaczyć czynność.
4. Potwierdzić przyciskiem .
Po tych czynnościach usłyszymy tony akustyczne opisane w tabeli “C10”.
Uwaga: funkcja ta oblicza ilość kodów przystosowanych tylko dla wyjścia nr 2, dlatego też, aby sprawdzić ile efektywnie kodów może uaktywnić
wyjście nr 2 należy zsumować kody przystosowane do obydwóch wyjść. Patrz tabela C12.
Tabela “C11” Obliczanie ilości kodów przystosowanych do wyjścia (Przekaźnik 2) Przykład
To Next Page
Loading...
Need help?
General
