6. Jak to działa
• Wykrywacz metali (o niskiej częstotliwości) zasadniczo składa się z nadajnika, odbiornika oraz
mikroprocesora (jednostka sterująca), który obsługuje sygnały.
Nadajnik
• Nadajnik stanowi zwój przewodów umieszczony wewnątrz cewki szukającej. Poprzez wysyłanie
prądu zmiennego przez tę cewkę wytwarzane jest pole magnetyczne, o biegunowości
wskazującej w kierunku ziemi lub od ziemi. Pole magnetyczne indukuje napływ prądu do
pobliskich metalowych przedmiotów. Przedmioty te z kolei wytwarzają pole magnetyczne z
biegunowością, która jest zazwyczaj przeciwna do tej wytwarzanej przez pole magnetyczne
nadajnika.
Odbiornik
• Odbiornik stanowi zwój przewodów umieszczony wewnątrz cewki szukającej i jest skonstruowany
tak, że pole magnetyczne cewki nadajnika nie indukuje w nim prądu. Pola magnetyczne
wytwarzane przez metalowe przedmioty znajdujące się w pobliżu produkują natomiast prąd
elektryczny w cewce odbiornika.
Przesunięcie fazowe
• Sygnał otrzymywany z cewki odbiornika będzie zazwyczaj opóźniony względem nadawanego
sygnału zgodnie z tendencją przewodników do hamowania zmian w przepływie prądu, czyli tak
zwanej indukcyjności. Opóźnienie nazywane jest przesunięciem fazowym. Przedmioty
metalowe, które są głównie indukcyjne np. duże, grube przedmioty z dobrych przewodników
(złoto, srebro, miedź…) będą powodowały duże przesunięcie fazowe, podczas gdy przedmioty
metalowe, które są głównie oporne np. mniejsze, cienkie przedmioty z mniej przewodzących
materiałów będą powodowały jedynie mniejsze przesunięcia fazowe. Aby poznać przewodność
elektryczną niektórych materiałów, należy zapoznać się z poniższą tabelką.